സ്വാഗതം...കൂട്ടുകാരെ...

ജ്വലന വേഗം കുറഞ്ഞപോലെ...തമസ്സിന് വേഗവും...ചെറിയൊരു തിരി കൊളുത്താനുള്ള എളിയൊരു ശ്രമമാണിത്...ഈ വെട്ടത്തിന്ന് വട്ടം കൂടാനെത്തിയ കൂട്ടുകാര്‍ക്ക് സ്വാഗതം...jafmanimala@gmail.com

2009, നവം 29

അന്നും ഇന്നും ( കഥ)


അന്ന്,
ഉമ്മയുടെ ലേശം ഉയര്‍ന്ന വയറ്റത്ത് തടവി ഉപ്പ പറഞ്ഞതിങ്ങനെ; "എന്‍റെ പുന്നാര മോനാ നി‍ന്‍റെ വയറ്റില്‍ വളരുന്നത്...അവനെ ഞ്ഞാന്‍ ചക്കരെന്ന് വിളിക്കും...അവന്‍റെ കവിളത്ത് ഞ്ഞാന്‍....".
 ഉടനെ ഉമ്മയുടെ കുസൃതി ചോദ്യം..അതിന് കക്ഷി ആണോ..അതോ..പെണ്ണോ..?
അവന്‍റെ കളി കണ്ടാല്‍ അറിയില്ലേ...ഉപ്പാന്‍റെ മുത്താണെന്ന്..
ഉമ്മടുടെ കണ്ണില്‍ നിന്ന്‌ സന്തോഷാശ്രുക്കള്‍ പൊഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു..!!

ഇന്ന്,

ഉമ്മയുടെ ലേശം ചുരുങ്ങിയ വയറ്റത്ത് ഉപ്പ വീണ്ടും തടവി..
"എന്തിനാ നീ വയറ് കേടാക്കിയത്...ആരോഗ്യവും...?
ഒരു മൌനത്തിന്‍റെ ഇടവേളയില്‍ എന്തൊക്കെയോ അവര്‍ കൈ മാറുന്നുണ്ടായിരുന്നു..
അര്‍ത്ഥപൂര്‍ണ്ണമായ മൌനത്തില്‍ ഞ്ഞാന്‍ വെന്തുരുകുന്നുണ്ടായിരുന്നു..!!!
തലയണയില്‍ മുഖമമര്‍ത്തി ഞ്ഞാന്‍...!!!
അപ്പോഴും ഈറനണിഞ്ഞ കണ്ണില്‍ പലതും മിന്നി മറിഞ്ഞു..
സന്തോഷത്തിന്‍റെയല്ല....സന്താപത്തിന്‍റെ...!!!
(ശപിക്കാന്‍ മാതൃ ഹൃദയം പാകപ്പെടുമോ ആവോ??!!)


അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

വായിക്കുമല്ലോ .. അഭിപ്രായവും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു